چند
روز پیش برای تودیع و معارفه دو نفر از مسئولین فرهنگی به یکی از شهرستان ها سفر
کردم. معمولاً دوست ندارم در این جلسات شرکت کنم، از دیدن صحنه های متملقانه خوشم
نمی آید. یادم می آید در یکی از همین جلسات، فردی شیرین زبان برای اینکه دل هر دو
مسئول سابق و فعلی را به دست بیاورد، این شعر را خواند:
ماه رمضان طی شد، عید رمضان آمد/صد حیف که آن رفت
و صد شکر که این آمد